چگونگی ورود ویروس‌ها به سلول و چرخه زندگی آنها

ویروس‌ها به‌خودی‌خود قابل تکثیر نمی‌شوند، بلکه برای بقا و ادامه حیات، بدن فرد را آلوده کرده و سپس نسخه‌های بیشتری از خود را تولید می‌کنند. چرخه زندگی ویروس‌ها را می‌توان به چهار مرحله اصلی تقسیم کرد: ورود به داخل سلول، تولید ویروس بیشتر، خارج شدن از سلول و تکرار این چرخه.

ورود به داخل سلول یکی از مراحل مهم در چرخه زندگی ویروس است. این ورود، بخشی از فرآیندی است که در تولید واکسن‌ها نیز به کار می‌رود.

واکسن‌ها این ورود ویروسی را هدف قرار داده و از جهش سلول‌ها به گونه‌های جدید جلوگیری می‌کنند.

ویروس‌ها برای ورود به بدن از راه‌های مختلفی عمل می‌کنند؛ از جمله از راه هوا، نشستن روی غذا، تماس با غشای مخاطی و حتی تزریق به بدن.

این تنوع در مسیرهای ورود، وابسته به نوع ویروس است.

ویروس‌ها معمولاً در ابتدا سلول‌های میزبان را در نزدیکی محل ورود آلوده می‌کنند. در ادامه، یا در آنجا می‌مانند یا به سراسر بدن میزبان پخش می‌شوند.

برخی از این ویروس‌ها قادرند به سطوح اشیاء نیز بچسبند و در این راه منتقل شوند.

برای ورود به سلول میزبان، ویروس‌ها قندها یا پروتئین‌های خاص را روی سلول پیدا کرده و به آن متصل می‌شوند.

هر ویروس با یک ضربه وارد ژنوم سلول می‌شود و اگر سیستم ورود به سلول صحیح کار نکند، ممکن است به خطر غیرفعال شدن بیافتد.

بعد از متصل شدن به سلول، مولکول‌های خاص مانند پروتئین‌های پوششی ویروسی به کمک سیستم سلولی، فرآیند ورود را فعال می‌کنند.

این فرآیند بسیار حساس و پیچیده است و هر گونه خلل می‌تواند به غیرفعال شدن ویروس منجر شود.

در نهایت، پس از ورود موفقیت‌آمیز، ویروس به تولید نسخه‌های بیشتر از خود می‌پردازد. این نسخه‌ها سپس از سلول خارج شده و این چرخه زندگی به تکرار می‌پردازد.

برای مثال کووید-۱۹، که جهش سارس-کوو-۲ عامل ایجاد بیماری است.

در این بیماری، پروتئین‌ها با تغییر غشای سلولی به ژنوم ویروس اجازه عبور می‌دهند. به وسیله درک چرخه زندگی ویروس‌ها، می‌توان فرآیند انتقال آنها را درک کرده و برای مقابله با آنها راهکارهایی ایجاد کرد.