چرا خاطرات دوران نوزادی و خردسالی را به یاد نمی‌آوریم؟

آیا تا به حال برایتان پیش آمده که بخواهید از دوران نوزادی یا اوایل کودکی‌تان خاطره‌ای را به یاد بیاورید و متوجه شوید چیزی در ذهن ندارید؟ این مسئله کاملاً طبیعی است و «فراموشی کودکی» یا Infantile Amnesia نام دارد؛ پدیده‌ای که در آن افراد قادر به به‌یادآوردن رویدادهای قبل از سن سه یا چهار سالگی نیستند. اکثر انسان‌ها از این دوران خاطرات بسیار مبهم یا محدودی دارند و این ویژگی مشترک در بیشتر افراد دیده می‌شود.

علت دقیق فراموشی کودکی هنوز به‌طور کامل مشخص نشده، اما دانشمندان معتقدند که ترکیبی از عوامل زیستی و روان‌شناختی در این امر نقش دارد. از جمله، ساختار مغز نوزادان که هنوز به‌طور کامل برای ذخیره‌سازی بلندمدت اطلاعات تکامل نیافته و ارتباطات عصبی مرتبط با حافظه پایدار که هنوز در حال شکل‌گیری است. همچنین توانایی زبانی کودک که ابزار مهمی برای رمزگذاری خاطرات است، در سال‌های اولیه زندگی به طور کامل رشد نکرده و همین موضوع نیز مانع از ثبت دقیق وقایع در حافظه می‌شود.

اگرچه کودکان از سن سه تا چهار سالگی به بعد قادر به ساختن خاطرات پایدارتری می‌شوند، اما حتی تا سن هفت سالگی نیز احتمال فراموش شدن خاطرات اولیه بسیار زیاد است. به همین دلیل، وقایعی مانند جشن تولد یک‌سالگی، اولین کلمات یا حتی نخستین قدم‌ها، اغلب تنها در عکس‌ها یا خاطرات اطرافیان باقی می‌مانند. این پدیده بخشی از رشد طبیعی مغز است و به اختلال حافظه یا ضعف یادگیری ربطی ندارد.