تأثیر ژنتیک و تغذیه بر طول عمر: کدام مؤثرتر است؟  

در پژوهش‌های سلامت و زیست‌شناسی، طول عمر همواره به‌عنوان یکی از موضوعات کلیدی مورد توجه بوده است. پژوهشی جدید که نتایج آن در مجله معتبر نیچر (Nature) منتشر شده، نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی نسبت به عادت‌های تغذیه تأثیر بیشتری بر طول عمر دارند.

این مطالعه با بررسی چندین الگوی تغذیه‌ای روی موش‌ها انجام شده و یافته‌های آن حاکی از نقش کلیدی سیستم ایمنی و شاخص‌های مرتبط با گلبول‌های قرمز در افزایش طول عمر است، درحالی‌که عواملی همچون میزان قند، چربی بدن، وزن و دمای بدن اهمیت کمتری داشته‌اند.  

سیستم ایمنی به‌عنوان یکی از عناصر اصلی حفظ سلامتی، تأثیر مستقیمی بر روند پیری دارد. بر اساس این پژوهش، سلامت سیستم ایمنی و عملکرد صحیح گلبول‌های قرمز نسبت به رژیم غذایی، ارتباط قوی‌تری با افزایش طول عمر دارند.

در حالی که تغذیه سالم می‌تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی ایفا کند، ژنتیک پایه‌ای‌ترین نقش را در تعیین طول عمر بازی می‌کند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که عوامل وراثتی ساختار اصلی بدن و نحوه عملکرد ارگان‌های کلیدی را شکل می‌دهند، که این امر می‌تواند بر مدیریت بیماری‌ها و روند طبیعی پیری تأثیر بگذارد. 

با این حال، نقش تغذیه در بهبود شرایط زندگی و پیشگیری از بیماری‌ها غیرقابل انکار است. پژوهش‌های مشابه پیشین نشان داده‌اند که الگوهای تغذیه‌ای سالم می‌توانند اثرات منفی ناشی از ژنتیک ضعیف را کاهش دهند.

این یافته‌ها، تأکید می‌کنند که برای داشتن زندگی طولانی‌تر و سالم‌تر، توجه به سلامت ژنتیکی و انتخاب رژیم غذایی متعادل ضروری است.