۱۳ شهریور (روز بزرگداشت ابوریحان بیرونی)

ابوریحان بیرونی یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان تاریخ اسلام و ایرانه که با کنجکاوی و عشق بی‌نهایت به علم، مرزهای دانش زمان خودش رو جابه‌جا کرد. اون ۹ سپتامبر ۹۷۳ میلادی یعنی ۱۰۵۱ سال قبل توی کاث خوارزم، جایی که الان توی ازبکستان قرار داره، به دنیا اومد. بیرونی توی یه محیط آروم و مرفه بزرگ شد که بهش این فرصت رو داد تا تموم وقتش رو صرف یادگیری و تحقیق کنه.

ابوریحان بیرونی توی خیلی از زمینه‌ها مهارت داشت. از نجوم و ریاضی گرفته تا جغرافیا، پزشکی و حتی فلسفه! اون یکی از اولین کسایی بود که فهمید زمین گرده‌ نه صافه. همچنین، اون یه جورایی مخالف نظریه‌های قدیمی‌تر بود و دنبال راه‌های جدید برای توضیح دادن اتفاقات اطرافش می‌گشت.

بیرونی فقط به علوم نظری علاقه نداشت، بلکه اهل سفر و ماجراجویی هم بود. سفرهای طولانی‌ش به هند، باعث شد که با زبان و ادبیات سانسکریت، نجوم، پزشکی و فلسفه هندی آشنا بشه و اون‌ها رو با دقت مطالعه کنه. آثار بیرونی، که متاسفانه فقط بخشی از اونا به دست ما رسیده، نشون‌دهنده دقت و عمق دانشش تو زمینه‌های مختلفه.

بیرونی تا لحظه مرگش، که دوم رجب ۴۴۰ هجری قمری (۱۷ دسامبر ۱۰۴۸ میلادی) تو غزنه رخ داد، دنبال کشف و حل مسائل علمی بود. 

این دانشمند ایرانی، با نگاه انتقادی و بر پایه علوم طبیعی، دنیا رو تفسیر کرد و اسمش رو برای همیشه توی تاریخ علم موندگار کرد. غربی‌ها بهش لقب "داوینچی شرق" دادن و این مقایسه نشون‌دهنده جایگاه بالای اون تو تاریخ علم و دانشه.